ne şehirler kurdum ben yokluğunda biriktirdiklerimle
şehirleri kalelerle güçlendirdim,hatıralar savunmasız kalmasın diye
yerli yersiz mimariye aykırı köprüler kurdum kavuşmalara vesile
gelmeni beklemedim, sadece hayal ettim kavruk yaz ezgileriyle...
şehirler kurdum yokluğunda,
herbirinde SEN her birinde SENSİZLİK.
harcına yaşlarımı akıtarak ne duvarlar ördüm ben aşka inancıma
tuğlalarla kendimi değil ihanete bulanmamış masum düşlerimizi gizledim
ne şehirler kurdum ben yokluğunda,
kalbimdeki kazıklarını sökmeden ihanetin.
her gecede sabahlar inşaa ettim
hergün yokluğunun doğuşunu izledim bu sensizlik dolu şehrin surlarında.
ve ne şehirler yıktın sen tek bir gidişinle...
yaprak dökümü iniltilerle, her gidişine bir anıt diktim.
sayısız gidişine karşın ustasıyım artık dirilip ölmenin
bu sensizlik cennetinde susadığım tek yer cehennemin...