Öyle bir zaman diliminin içindeyim ki her yanım SEN…Baktığım her surette gözlerinin buğusu…Dokunduğum her nesnede ellerinin sıcaklığı…
Özledim seni yar…Yüreğimi yakan kavuran bir hasretle özledim seni…Senli saatlere sığınsam da uzakta oluşunun acısı dinmiyor yüreğimde.Eksilmiyor sancılarım.Her yeni günün başlangıcında sevdam artarken ben küçülüyorum sanki.Sen her saat başı büyüyorsun içimde…
Telefonda sesini her duyduğumda devleşiyor küçülen bedenim.Yanıbaşımdaymışsın gibi ,gözlerin gözlerimdeymiş gibi hissediyor ve dayanılmaz hasretinle sesine sarılıyorum.Cümlelerindeki mutluluk sevda pınarıma kaynak oluyor.Sonra yüreğimin dili can buluyor.” İyi ki varsın “ diyorum,” iyi ki benimsin “ Saatler an kadar kısa geliyor ve o tatlı veda sözcükleriyle telefonu kapatıyoruz.Bu defa hayalini alıyorum yanıbaşıma.Gözlerine adanmış şiirler yazıyorum sayfalar dolusu.Zaman bitiyor bitmesine lakin şiirim bitmiyor.Çünkü dedim ya her saat başı büyüyorsun içimde.
Sonra kağıtlara dökülmek için kaydedilmiş mısralarım yüreğimde, beni sana bir adım daha yaklaştıran geceye elveda diyorum.
“ üzülme vuslatımız yakın sevdiğim “ deyişin aklıma geliyor ve o günümüzün hayaliyle sabahı kucaklıyorum.
Görüyorsun işte yar…
Gecemde SEN,
Gündüzümde SEN…
Zamanımın her anında SEN…
İllede SEN işte…İllede SEN…
Ptsi Kas. 03, 2008 5:19 am